Foka szara

Nazwa:
Foka szara
Nazwa naukowa:
Halichoerus grypus
Występowanie:
Wschodni i zachodni region Atlantyku oraz północna i centralna część Morza Bałtyckiego
Opis:
Samce są ciemnoszare ze srebrnoszarymi plamami, także w całości brązowe lub czarne, samice są srebrnoszare z ciemnymi plamami.
Waga i rozmiar: 
Samce: 170–310 kg, 260 cm długości, samice: 100–190 kg, Populacja w zachodniej części Atlantyku jest zdecydowanie większa niż na wschodzie Atlantyku
Długość życia:  
35–40 lat
Głębokość i czas zanurzenia:  
60–100 metrów / 4-10 min, maks. 400 metrów / 30 min
Pożywienie: 
Ryby (śledzie, morszczuki, dorsze, makrele, flądry), mątwy, foki pospolite, morświny, ptaki morskie
Drapieżnik:
Rekiny
Zagrożenia: 
Zanieczyszczenie hałasem, zanieczyszczenia chemiczne, odpady w morzu (odpady makro: zaplątanie, urazy, blokady wewnętrzne; mikroplastiki: immunosupresja), oddziaływanie rybołówstwa (przyłów, zaplątanie, kolizje, wyczerpanie zasobów ryb), zakłócenia (zachowania społeczne, komunikacja, odżywianie, rozmnażanie), degradacja i utrata siedlisk
Status na czerwonej liście IUCN:
Gatunek najmniejszej troski
Cechy szczególne:
W związku z tym, że uważa się, że zjadają duże ilości ryb, są nielubiane przez rybaków. Jest to największy i najliczniejszy gatunek fok w Morzu Bałtyckim.
Niedawne projekty badawcze:
Francja, 2016, Vincent, badacze przez 4 lata śledzą foki za pomocą urządzeń satelitarnych i obliczają spożycie ryb
Niemcy, 2015, van Neer, badacze obserwują młodego samca foki szarej żerującego na młodych fokach pospolitych na wyspie Helgoland